Konjiki no word master ผู้ใช้อักษรสีทอง บทที่ 01 : ถูกลากมาต่างโลก!

Chapter 01:ถูกลากมาต่างโลก!

โอคามูระ ฮิอิโระพยายามทำจิตใจให้สงบลงและเริ่มมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบๆสายตาเขา

มีคนที่เขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนกำลังยืนอยู่ข้างหน้าเขา

นอกจากนี้ยังมีเหล่าผู้คนที่สวมใส่ชุดที่คล้ายกับนักบวชมากมายที่แทบจะหาไม่ได้ในญี่ปุ่น ในหมู่พวกเขามีผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวสีชมพูเข้ม

ฮิอิโระเริ่มสังเกตุการณ์สิ่งต่างๆรอบตัวโดยการมองไปรอบๆ

เขาอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งสามารถมองเห็นรอบนอกได้เป็นอย่างดี

แต่เขาเห็นเทือกเขาไกลๆในสายตาของเขาและไม่เห็นพื้นดินแถวๆนี้คงจะสรุปได้ว่าเขาคงอยู่บนพื้นที่สูงๆ

ตัวอาคารนั้นคล้ายๆกับหอคอยไม่ก็ใกล้เคียง

มีเสาต่างๆคอยค้ำเพดานและมีภาพวาดที่ไม่คุ้นเคยปรากฏอยู่บนผนัง

แต่สิ่งที่ยอมรับได้นิดหน่อยก็คือมีคนที่แต่งตัวเหมือนกับเขาอยู่ในที่นั้นแค่4คนเท่านั้น

พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฮิอิโระแต่ไม่เคยที่จะพูดคุยกันเลยสักครั้ง แต่ว่ามันน่าแปลกนะทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยกันได้นะ?

วงเวทย์ใหญ่ๆที่ดูคล้ายๆออกมาจากเกมส์ถูกวาดบนพื้นดินที่พวกเขายืนอยู่

ต่างโลก? คนแปลกหน้า? วงเวทย์ที่โผล่มาจากเกมส์?

ฮิอิโระพอจะคาดเดาสถานการณ์ได้ไม่มากก็น้อยจากสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ หญิงสาวที่สวมชุดสีชมพูเข้มเมื่อถูกจ้องมองเธอก็เริ่มพูดขึ้น

“ยะ ยินดีต้อนรับค่ะ เหล่าผู้กล้าของเรา!”

ใช่แล้ว ที่นี่คือต่างโลกยังไงล่ะ

จนถึงตอนนี้ในตอนที่เขาไปโรงเรียน โดดเรียนโดยการนอนหลับบนด่านฟ้าตลอดเวลา

เขาพยายามจะเดินกลับไปที่ห้องหลังจากโรงเรียนเลิกเพื่อไปเอากระเป๋า

จากนั้นเขาก็พบเพื่อนร่วมชั้น 4 คนที่อยู่ในห้อง

เหมือนเช่นเคย ฮิอิโระเดินไปที่โต๊ะเพื่อจะหยิบกระเป๋าของเขาโดยไม่สนใจพวกนั้นให้มากที่สุด

เมื่อพวกเขาเห็นดังนั้นจึงขมวดคิ้วใส่ฮิอิโระ แต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจต่อไป

แต่แล้วจู่ๆก็เกิดแสงไฟประหลาดส่องสว่างใต้ห้องเรียนที่พวกเขายืนอยู่พวกเราทั้ง5คน

ฮิอิโระตัวแข็งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะมันเกิดแบบกระทันหันเกินไป

ทุกอย่างกลายเป็นสีขาวโพลนราวหิมะภายเบื้องหน้าเขาพอผ่านไปสักพักก็มาถึงตรงจุดๆนี้

นักบวชเหล่านั้นส่งเสียงโฮ่ร้องดีใจ พร้อมกับเสียงที่ดังมาว่า "นั่นแหละ!" "ทำได้แล้ว"

พวกเขาไม่สนใจพวกฮิอิโระแม้แต่น้อยที่กำลังสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาดูเหนื่อยๆและเหงื่อออกค่อนข้างมากราวกับไปวิ่งมาราธอน

และข้างๆเขามีหญิงสาวที่มีผมสีส้มทอดยาวจนถึงเอวของเธอซึ่งคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคนญี่ปุ่น

เธอเป็นคนสวย มีดวงตากลมโตและใบหน้าที่น่ารัก

โดยไม่ต้องสงสัยเธอเป็นที่สะดุดตาเพราะความงดงามของเธอ

แสร้งทำเป็นเหมือนคนทั่วไปแสดงให้เห็นรอยยิ้มอันน่ารักนั่น

มันคงเป็นไปได้มากที่สุดที่พวกเขา 5คนนั้นถูกอัญเชิญมาที่นี่

ฮิอิโระไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีโอกาสได้พบประสบการณ์เช่นนี้กับตัวเอง

ถึงแม้ฮิอิโระจะไม่ได้เป็นที่สนใจเลยก็ตามแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาได้ถูกอัญเชิญมาต่างโลกเสียแล้ว

คนอื่นๆในกลุ่มของฮิอิโระเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าพวกเขาตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองจากนั้นในกลุ่มของเขาคนๆหนึ่งก็ได้เอ่ยปากพูดขึ้น

“ฮะ-- ฮีโร่? หมายความว่าอย่างไงครับ?”

ผู้ชายที่ชื่อ อาโอยาม่า ไทอิจิ ผมสีขาว นั้นได้แสดงออกจากการพูดอย่างจริงจังแสดงถึงกลิ่นอายที่อ่อนโยนคอยจะปกป้องพวกพ้อง
เพื่มเติมคือเขาเป็นคนที่สูงและรูปหล่อ เขาจึงเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆในชั้นเรียน

เด็กสาวก้มหน้าลง พร้อมกับลนลานในคำถามของไทอิจิ

“อ๊า ขอโทษค่ะ ความผิดฉันเอง พระราชาจะอธิบายเรื่องนี้เองค่ะ ดังนั้นโปรดตามฉันมาด้วยค่ะ!”

เธอทำสีหน้าขอโทษอย่างจริงจังขณะที่พูด.พอมองดูใกล้ๆแล้วสังเกตุได้ว่าเธอค่อนข้างอ่อนแอสังเกตุได้จากรอยยิ้มของเธอ ก่อนหน้านี้เหงื่อนั้นท่วมตัวเธออย่างมาก

ไทอิจิดูเหมือนจะสังเกตุเห็นสภาพของเธอจึงพยายามจะทำตามคำสั่งของเธอเป็นการดีกว่าถ้ามามัวแต่ยืนอยู่ตรงนี้

ไทอิจิพยักหน้าให้กับทุกคนราวกับเป็นการบ่งบอกให้สัญญาณทุกคนตอบรับหมดยกเว้น ฮิอิโระเท่านั้น

“อืม ผมคิดว่าเธอควรจะอธิบายคร่าวๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในระหว่างทางละนะครับ"

ดูเหมือนว่าอีก4คนเริ่มจะเข้าใจสถาการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเขาแล้ว

เช่นเดียวกันนั้นกลุ่มของฮิอิโระก็มุ่งหน้าไปที่ห้องของราชา ซึ่งเป็นท้องพระโรง? คำแนะนำของหญิงสาวนั้นเขาไม่ได้ฟังเลยแม้แต่น้อยได้แต่มองสถานที่รอบๆเท่านั้น

ตัดสินโดย สีของ เส้นผมและ สายตาของ ข้าราชการ และทหาร ที่ ประจำการอยู่ ที่นี่และมี เขา อีกครั้ง สรุป ว่าที่นี่ไม่ใช่ ญี่ปุ่น

อาคารที่พวกเขายืนอยู่นั้นเป็นแค่อาคารหลังหนึ่งที่อยู่ตรงกลางของปราสาทขนาดใหญ่

“โอ้. ข้าต้องขอบคุณจริงๆนะที่มากันเหล่าฮีโร่ทั้งหลาย”

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนบัลลังก์กล่าวด้วยรอยยิ้มสดใส

ไม่ต้องบอกเลยว่าพวกเขาอัญเชิญเรามาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองแหงๆ

“ข้ามั่นใจว่าพวกคุณคงจะสับสนแน่ๆจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เพื่อให้มั่นใจขอให้ข้าได้อธิบายได้ก่อน”

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มที่จะพูดแนะนำตัวเอง

ราชอาณาจักรนี้ชื่อ ?วิคตอเรีย?พื้นที่นั้นถูกแบ่งแยกระหว่างเผ่าพันธุ์ต่างๆโดยมีพระราชาองค์นี้เป็นเจ้าของแผ่นดินนี้

นอกจากนี้ยังมีเผ่า ‘กาบรานซ์’ เป็นเผ่ากึ่งมนุษย์กึ่งสัตว์ ‘Werewolf’ or ‘Werecat’

อาศัยอยู่ในราชอาณาจักรพาชั่น ประเทศของเผ่ากาบรานซ์

นอกจากนั้น, พวก‘อิวิล่า’, อย่างที่รู้กันคือเป็นเผ่ากึ่งมนษย์กึ่งปีศาจ เป็นเผ่า”โกสต์”และ”เดม่อน” อาศัยอยู่ใน เซออส? ประเทศของเผ่าอิวิล่า

สุดท้ายนี้, พวก ‘ฟีออม’ เป็นเผ่าที่เหมือนกับ ‘แฟรี่’ และ ‘สปิริต’พวกเขาย้ายถื่นฐานไปเรื่อยๆ อาศัยอยู่ในพื้นที่เล็กๆพบเห็นพวก

เขาได้ยากมากมีโอกาสน้อยมากที่จะเห็นพวกเขา

และตรงหน้าของพวกเขาคือ รูดอลฟ์ แวน สตราส อาร์เลี่ยม กษัตริย์แห่งราชอาณาจักรวิคตอเรีย

คนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาคือราชินี มาริส, และคนที่เป็นไกด์นำทางให้เราคือเจ้าหญิงลิลิส

‘มนุษย์’, ‘กาบรานซ์’ และ ‘อิวิล่า’. ชนเผ่าทั้งสามนี้ต่างไม่ค่อยถูกใจกันซักเท่าไร

โดยเฉพาะอย่างยิ่งลอร์ดของเผ่าอิวิล่าซาออสวางแผนที่จะทำลายล้างมนุษย์และกาบรานซ์

ดูเหมือนว่าเผ่าเขาจะคิดว่าตัวเองนั้นแข็งแกร่งสามารถปกครองแผ่นดินเป็นปึกแผ่นได้

เขาพยายามที่จะทำให้โลกนี้เป็นของเขาเพียงผู้เดียวจึงจำเป็นต้องกำจัด "มนุษย์"และ"กาบรานซ์"

จริงๆแล้วเผ่าอิวิล่านั้นมีเวทย์มนต์ไว้ในครอบครองและมีพลังที่แข็งแกร่งมาก

เวทย์มนต์นั้นมีอยู่ในโลกนี้ มนุษย์ที่จะใช้เวทย์มนต์ได้นั้นมีอยู่จำนวนน้อยมาก

แน่นอนว่าเวทย์มนต์นั้นไม่ใช่ทุกอย่างสำหรับการต่อสู้ แต่ถ้าเผ่าอิวิล่าใช้แล้วละก็มันจะทรงพลังและยากที่จะพิชิตพวกปีศาจได้
ถึงนักผจญภัยแรงค์สูงๆจะรวมตัวกันก็ยากยิ่งที่จะกำจัดพวกอิวิล่า

พระราชากลัวว่าพวกเราเผ่ามนุษย์ไม่ช้าก็เร็วคงจะถูกทำลายเป็นแน่ จึงได้หาทางอัญเชิญเหล่าผู้กล้าซึ่งเป็นเวทย์มนต์ที่เก่าแก่และโอกาสสำเร็จต่ำ

แต่มันก็มีบางเหตุผลที่เวทย์มนต์นั้นไม่ถูกใช้บ่อยๆ เนื่องจากเงื่อนไขมันค่อนข้างซับซ้อน

การอัญเชิญผู้กล้านั้นจะใช้พลังเวทย์จำนวนมหาศาลและถ้าคนที่ไม่ได้เป็นจอมเวทย์มาร่วมพิธีด้วยละก็มีความเสี่ยงถึงตาย บางทีอาจจะหลุดการควบคุมในการไหลของพลังเวทย์ได้

หลักๆเลยคือเวทย์มนต์อัญเชิญผู้กล้านั้นจะไม่สามารถใช้ได้หากไม่ใช้เหล่าเชื้อพระวงศ์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถใช้ได้ทุกคนด้วย

หากการอัญเชิญล้มเหลวก็จะเสียสติจากการใช้พลังเวทย์มากเกินไป หรือไม่ก็อาจถึงตายได้

มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะอัญเชิญ มันเป็นการกระทำที่เสี่ยงเกินไปเพราะอัญเชิญคนจากต่างโลก

ดังนั้นพระราชา รูดอล์ฟนั้นที่มีลูกสาว2คนที่สามารถใช้เวทย์อัญเชิญได้จึงบังคับให้พวกเธอทำ

เพื่อหลีกเลี่ยงการที่เผ่ามนุษย์ทั้งหมดจะสูญพันธ์จึงยอมเสี่ยงกับพิธีอัญเชิญดังกล่าวนี้

มนุษย์ที่ถูกอัญเชิญจากต่างโลกจะมีความสามารถที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไปทั้งพลังกายและพลังเวทย์

มันไม่มีทางเลือกที่จะหาทางอื่นแล้วจึงให้ลูกสาวทำพิธีอัญเชิญและหนึ่งในลูกสาวของเขาเองนั้นได้เสียชีวิติระหว่างทำพิธีนั้นเอง
(เขาเสียสละลูกสาวของเขาเอง…)

ฟังคำอธิบายจากพระราชาองค์นี้ที่อธิบายถึงความบ้าสุดกู่ของตัวเอง ฮิอิโระได้แต่ฟังเรื่องที่เขาเล่าอย่างเงียบๆ

ส่วนราชินีนั้นก็ได้แต่เสียใจคร่ำครวญถึงลูกสาวที่จากไปถึงเธอจะอยากทำแทนลูกแค่ไหนแต่เธอก็เป็นเพียงแค่คนนอกที่ไม่ได้มีสายเลือดบริสุทธิ์ขององค์ราชาจึงไม่สามารถใช้เวทย์อันเชิญแทนลูกสาวได้

เธอพยายามจะช่วยลูกสาวของเธอแต่ก็ไม่พ้นจากความตายอยู่ดี ลิลิธและรูดอล์ฟนั้นสามารถใช้เวทย์อัญเชิญได้เขาจึงเสี่ยงเป็นครั้งสุดท้ายหากล้มเหลวตระกูลก็ต้องจบสิ้น

แต่ถ้าสูญเสียพระราชาไปเผ่ามนุษย์ก็ต้องจบสิ้นเช่นกันโดยเงื้อมือของอิวิล่า

ลิลิธเข้าใจความเสี่ยงนี้ดีจึงพยายามเสนอตัวเองไม่ให้องค์ราชาเป็นคนลงมือ เพราะเธอคิดในใจว่าถ้าหากได้ลองอีกสักครั้งถึงจะล้มเหลว

แต่ถ้าตายตรงนี้ก็ยังดีกว่าที่จะโดนพวกอิวิล่าฆ่านั่นแหละ

พิธีถูกเริ่มต้นโดยเหล่านักบวชและรวมถึงลูกสาวของพระราชาลิลิธนั่นเอง ลิลิธที่เป็นสื่อกลางของพลังเวทย์นั้นสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดหากขาดเธอไปเวทย์อัญเชิญจะล้มเหลวทันที ลิลิธที่สติเริ่มจางหายไปก็ได้เริ่มที่จะเห็นแสงสว่างจากวงเวทย์นั้นแล้วปรากฏบุคคลทั้ง5ที่อยู่ในตอนนี้

“เข้าใจแล้ว ดังนั้นพวกคุณถึงนำพวกเรามาที่นี่เพื่อให้ปกป้องมนุษย์จากอิวิล่าสินะ”

อาโอยาม่า ไทอิจิพยักหน้าขณะฟังคำอธิบาย

 “ใช่แล้วล่ะแต่ตามที่เอกสารระบุไว้จะต้องมีผู้กล้า4คนไม่ใช่รึไง แต่นี่มัน5คน”

แน่นอนพระราชาจีงถามคนที่อยู่ข้างๆเขานักวิชาการที่สวมแว่นที่กำลังปรับแว่นเขาอยู่ก็ได้ตอบขึ้น

“อืม ผมว่ามันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้กล้าแน่เหรอ…?”

“งั้นมีทางเดียวสินะให้ทุกคนตรวจความสามารถของตัวเองในหน้าต่างสถานะ”

รูดอล์ฟกล่าวเช่นนั้นแต่ฮิอิโระกับคนอื่นๆก็ได้แต่ทำสีหน้างงงวยกันใหญ่

 “หืม ? อะไรนะ? อย่าบอกนะพวกคุณแสดงความสามารถให้ดูไม่ได้”

ไทอิจิพยักหน้าตอบในฐานะตัวแทนทั้ง5คน

“นึกภาพ เกี่ยวกับหน้าต่างสเตตัสในหัวของพวกคุณมันจะแสดงออกมาให้เห็นเอง”

ทุกคนทำตามที่บอกแน่นอนไทอิจิทำแล้วก็ปรากฏหน้าต่างสเตตัสขึ้นตรงหน้าเขาฮิอิโระก็เช่นกัน

ฮิอิโระ โอกามูระ
LVL 1
HP 24/24
MP 120/120
EXP 0
NEXT 10
ATK 13
DEF 8
AGL 27
HIT 11
INT 23
เวทย์มนต์เฉพาะตัว? ไม่มี
อักษรเวทย์ (1คำร่ายปลดล็อค)
ฉายา ผู้เป็นกลาง,นักเดินทางจากต่างโลก,เจ้าแห่งอักษรเวทย์